Hvar er mig að finna

Hvar er mig að finna?

I Hugsun
II Hugur og líkami eða huglíkami
III Er ÉG hugsun, hugmynd eða saga
IV Fastmótaðar hugmyndir/Kerfi
V Lokaður huglíkami
VI Sársauki
VII Opnum huglíkamans
VIII Opin huglíkami
I
Mig langar ad ræða hér adeins um hugsun, eitthvers
konar hugleiðing um hugsun. Hugur hugleiddur með huga í rými. Stærstan hluta ævi minnar hef ég verið á valdi hugsana, hugsun sem leiðir af sér hugsun sem leiðir af sér hugsun og svo koll af kolli. Alger skortur af vakúmi eða rými milli hugsana. Mér fannst ekkert athugunarvert vid þetta hugarástand mitt því aldrei hafði ég upplifað annað, nema þá kannski í móðurkviði og líklega fyrstu ár ævi mínar sem barn. Mér leið eins og ég væri hugsunin því það var einfaldlega ekkert nema hugsun, sú tilfining að ég væri friðsæll áhorfandi að starfsemi heilans upplifði ég ekki fyrr en rétt undir þrítugt og þá sem afleiðing mikilla þjáninga, kem inn á það seinna í þessu erindi. Ég hef sem sagt leyfi og getu til ad fjalla passivt eda
hlutlaust um hugarfar mitt alveg eins starfsemi hvers annars líffæris líkama míns og mun ég gera það í þessu stutta einfalda erindi.
II
Ég hélt áður fyrr að hugur og líkami væri algjörlega
aðskilt frá hvort ödru. Ég hélt ad þegar talad var um hugarstarfsemi þá væri verið ad tala um sálarlíf eða hid andlega. Vid tölum oft um að eitthvað sem við gerum sé gott fyrir líkaman og hið andlega, eins og hið andlega sé eitthvad sem vid getum eda þurfum að eiga vid med efnislegum aðferdum. Ástædan fyrir þessum misskilning er fáfrædi og skortur á reynslu, mig skorti aðgang ad andanum sem hvílir í öllu sínu áreynsluleysi bakvið hinu efnislegu hugarstarfsemi. Hvað er hugur, hvað eru hugmyndir, hvað eru skodanir? Hvar er uppspretta þess sem ég upplifi sem hugmynd? Hugmynd er afleiðing starfsemi hugans og hugurinn er starfsemi heilans, líffæri staðsett er í höfði manneskjunar vandlega verndað af höfudkúpunni meðal annars. Starfsemi heilans er eins og öll önnur starfsemi annara líffæra líkamans áþreyfanlega, sýnileg með hjálpartækjum augnana. Viðskipti með yfir 300 þekktra boðefna eiga sér stað á hverju andartaki í áþreyfanlegri mynd í huga okkar. Hugmynd, minning, skoðun, ótti, gleði skíst upp á yfirborð vitundarinnar og nánast um leið og sú starfsemi verður sýnileg í heilanum verða áhrifin sýnileg á öðrum svæðum líkamans. Hjartsláttur breyttist, þá verður örari eða rólegri. Öndun verður dýpri, grynnri, örari eða rólegri. Vöðvar stífna upp
eða slakna. Við hitnum að innan og á yfirbordi líkamans á sér stað svitamyndun, osvfr. Einnig hefur líkamleg líðan áhrif á hugarfarið, meira ad segja er líkamsskynjuninn skynjuð í huga okkar eins og hugarfar er skynjað í líkama. Þessi stadreynd segir mér thað í raun er ógjörningur að adskilja hug og líkama. Hvort hefur áhrif á hvort annað því hvort tveggja er af hinu efnislega.
III
Að byggja upp sjálfsímynd á hugmynd, sögu eða
hlutverki er eitthvað sem við flest gerum í dag. ÉG er karl eda kona. ÉG er ungur eða gamall. Feitur eða grannur. Gáfaður eða ómerkilegt meðaljón. Algengast er sú hugmynd að ÉG sé það sem ég starfa við, hlutverk mitt á leiksviðinu. Algengt er að ég sé spurður hvað ÉG sé eða hvað ÉG geri. Þessara spurninga spurði ég sjálfur títt fólk í byrjun samtals áður fyrr. Ég þurfti einfaldlega eitthvað sem ég gæti handleikið í huga mínum, ég hélt að ef ég vissi hvaða starfsvetfang viðkomandi aðili hefdi valið sér þá vissi ÉG hver og hvernig hann eða hún væri. Seinna í samtalinu ef aðstædur væru fyrir hendi reyndi ég að komast að því hve mikið viðkomandi þénaði því ímyndin var einnig byggð upp á þeirri hugmynd hvort viðkomandi væri ríkur eða fátækur. Allar þessar staðreyndir mótuðu svo í kjölfarið hegðun mína gagnvart viðkomandi.
Algengt er að miklar krísur fylgi í kjølfar þess að missa atvinnumöguleika, peninga, félagslega stöðu osvfr. Ég var fyrir nokkrum árum vitni að því að
manneskja náin mér sem alltaf hefur byggt ímynd sína upp með peningum, bílum og starfsvetfangi, fór inn í fjárhagskreppu eins og reyndar margir aðrir síðustu ár. Peningarnir hættu ad flæða inn, hann þurfti ad selja bílana til að borga skuldir og félög sem hann átti urðu gjaldtþrota. Í fyrstu var afneitun á ástandinu greinileg, í kjölfar afneitunar kom mikil ringlun upp á yfirborðið. Ef ég er ekki ríkur keyrandi um á flottum bílum hver er ég þá spurði hann sig án þess ad vera meðvitadur um að hafa spurt sig að því djúpt í huga sínum. Þunglyndi og depurð tóku yfir, kreppan var innan sem utan. Nú nokkrum árum seinna er viðkomandi en ad berjast og mikil reiði og óánægja í garð bankastofnana og ríkis einkennir viðkomandi manneskju.
Annað dæmi er hlutverkið foreldri og svo seinna meir ömmu og afa hlutverkið. ÉGið verður oft ringlað þegar það allt í einu áttar sig á því ad hlutverk þeirra sem foreldri er lokid, sumir foreldrar meira að segja neita að stíga af og halda áfram að sjá um börnin sín langt inn í fullorðnisárin. En mjög algengt er og að mér finnst gaman að fylgjast með er þegar eftir nokkra ára rínglun að börnin fæða börn og loksins er eitthvað haldbært hlutverk til staðar. amman og afinn verda til og litlu börnin verða allt í einu ömmubörn og afabörn. Það birtir yfir ömmunum, öfunum og sjá má ákafan sem fylgir því að loksins hafa fengið aftur hlutverk og loksins hafi lífið fengið augljósan tilgang aftur.
ÉGið er í stríði og ÉGið mun alltaf enda fyrr eða síðar í stríði ef það er bundið vid hið efnislega form
hugsana,hugmynda,hlutverka eða sögu því allt hið efnislega er í eðli sínu samkvæmt hverfult. Breytingum háð undartekningalaust, allt frá fínustu frumu til hins þéttasta demants.
IV
Þar sem hið efnislega er í eðli sínu hverfult, hlýtur
að vera ógjörningur að skapa eitthverskonar kerfi sem alltaf inn í eilífina mun haldast í upprunnanlegri mynd. Kerfið mun kannski alltaf þjóna sama tilgangi en tilgangurinn mun alltaf breytast og kerfið verður þar af leiðandi að breytast með. Kerfið verður sem sagt að ef það á að þjóna eitthverjum tilgangi inn í eilifðina ad hafa rými, rými til ad aðlagast breyttum aðstæðum. Ef kerfid er fastmótað og ekki rúmar breytingar, hvort sem þær séu smávægilegar eða algerar byrjar sásaukinn að myndast. Sásaukinn kemur í ljós því tilgangur hugmyndarinnar eða kerfisins er farin að stangast á við hinar ytri aðstæður. Veðrun eða slit fer að myndast og í kjölfarið uppsöfnuð spenna sem fyrr en síðar mun finna sér útleið, hún leiðir út. Sömu lögmál gilda um hugmyndir mínar um lífið. Eins og ég skynja í dag má ekki verða eins eins og ég held að ég verði að skynja á morgun. Í huga mínum verður að vera rými fyrir nýjar upplifanir, nýjar skynjanir á fæðingu og dauða alls þess sem skynja er.
V
Eins og ég minntist á í upphafi erindisins var vitund
mín fram ad þrítugsaldri þéttsetin hugsunum. Sem
virkuðu eins og gardínur, gardínur sem hindruðu ljós andans í ad skýna í gegn og lýsa upp vitund mína, Hindruðu hid sanna sjálf aðgang ad leiksýningunni. ÉG hlít ad vera hugur minn því hér eru ekkert nema hugsanir. Áhorfandan vantaði, ég upplifði ÉGið sem það sem hið sanna ÉG átti að vera áhorfandi að. Það er meira að segja villandi að segja að ég hafi upplifað ÉG sem hugur því hið sanna ég var ekki það sem upplifði. Það var hugur minn sem var ad upplifa sjálfan sig, svolitið eins og að horfa í spegil haldandi að sé verið ad horfa á sjónvarpsútsendingu.
Þegar vitundin er svona þjökuð af hugsunum þýðir það skortur af svigrúmi eða rými til ad meðtaka nýja reynslu eða nýtt sett hugmynda. Hugurinn er lokaður fyrir nýjungum sem gerir það að verkum að ég með lokaðan huglíkama sæki umfram allt í eitthvað sem ég þekki fyrir. Óvæntar uppákomur eru ekki velkomnar því hugurinn er yfirfullur og rúmar einfaldlega ekki nýjar. Að kynnast nýju fólki verður erfitt með lokaðan huglíkama, því að kynnast nýju fólki krefst þess að ég mæti því med opin hug og opið hjarta. Í stað þess að mæta nýju fólki í flæði þar sem gefið er og þegið til skiptis, mìn reynsla verður þín reynsla og þín reynsla mín þá virkar sá með lokaðan huglíkama sem hann sé inn í sér og oft fráhrindandi, einfaldlega að því ad flæðið er ekki til staðar.
VI
Í mörg ár var vitund mín þjökuð hugsunum og ástand
þetta virtist vera krónískt. Þá á ég við að hugurinn virtist bara þéttast en aldrei öfugt. Mjög snemma fór ég að leita í hugarfarsbreytingu með neyslu á vímuefnum, áhrifin af þeim efnum sem ég leitaði í voru þau ad rými skapaðist í vitund minni. Ég upplifði frid innra med mér og samkennd. Samkennd hafði ég ekki upplifað á þennan hátt áður. Ég fann fyrir gleðikenndri ró og tilfinningin að ég tilheyrði hóp gagntók mig. Mér hafði aldrei liðið svona áður, fram ad þessu hafði alltaf verið þessi undirliggjandi tilfinning að ég væri aleinn og passadi inn. Ég fór að upplifa að ég komst út úr sjálfum mér eða hugsunum mínum réttara sagt og ég fór að eiga auðvelt með að kynnast nýju fólki. Það virtist umlykja mig allt í einu eitthver ára sem ekki þótti fráhindrandi heldur aðlaðandi.
Ég las bók fyrir nokkrum árum eftir Dalai Lama og þar skrifaði hann að "efnislegri velmegun fylgdi alltaf tafarlaus umbum". Þannig upplifði ég áhrifin er ég komst í tengingu vid hugarfarsbreytandi efni, neyslunni fylgdi tafarlaus umbum. Raddirnar hættu og friðurinn sem ég þekkti frá óþekktum stað og óðekktum tíma heltók mig.
En eins og ég kom inn á fyrr í erindi mínu þá er allt
hið efnislega eðli sínu samkvæmt hverfult og það þýddi að króniskt hættu þessi hugarfarsbreytandi efni að virka eitt af öðru. Þegar ég var 29 ára gamall var hugarfar mitt orðið þannig að hvorki virtist ég geta verið ekki undir áhrifum né heldur undir áhrifum. Allar þær dyr og fleyrri til sem vímuefni höfðu opnað í vitund minni höfðu verið skellt aftur. Ég virtist vera í klípu. Það var í þessari klípu að eitthvað gerðist í huga mínum frá einu augnabliki til annars. Hugarfar mitt var svo þjakað af hugsunum, sem og viðnámið milli huga míns og raunveruleikans orðið það mikið að það var eins og massinn í vitund minni bæri sjálfan sig ekki lengur. Tilfiningalíf mitt var einfaldlega komið svo úr skorðum að algjört hrun átti sér stað og í fyrsta skipti svo lengi sem ég man náði ljós sjálfsins ad skína í gegn og lýsa upp vitund mína. Þetta augnablik var rétt fyrir kl 21. 13 Okt. 2005. Ég upplifði sjálfan mig greinilega sem raunverulegt ÉG. Ég upplifði gríðarlegan létti og opnun innra med mér, rödd sjálfs míns sagði vid sjálft sig orðrétt, skírt og greinilega.
"sannleikurinn mun gera þig frjálsan og þú þarft aldrei neitt aftur"
Þessi skyndilega andlega vakning gerði það að verkum að ég var reidubúin til að stíga inn í Námshöllina.
VII
Ég var heppinn að vera komin í samband við
ákveðin félagsskap þar sem manneskjur með sömu fortíð og ég hittust reglulega og hjálpuðu hvort öðru að komast í sjálfshjálp. Þar var unnið eftir ákveðnum leiðbeiningum sem fela í sér að opnum verður að hafa átt sér stað og allt traust er lagt yfir til æðri máttarvalda eins og viðkomandi manneskja er fær um ad skilja það. Fortíðin er hreinsuð með í gegnum óttalaus og siðferdisleg reiknisskil. Svo er leitast við að hjálpa öðrum manneskjum í sama hugarfarsvanda og og lífa hreinu lífi í tengingu við æðri máttarvald eins og viðkomandi manneskja er fær um skilja það.
Ein af leiðbeiningum sem mér voru gefnar í félagskap þessum var að styrkja þurfti ég vitundar samband mitt vid æðri máttarvöld eins og ég fær um ad skilja það med bæn og hugleiðslu, leitast við að vita vilja æðri máttarvalda og biðja um mátt til að framkvæma hann. Þetta þýddi að ég þurfti að fara að byggja líf mitt upp á andlegum grunni. Halda förinni sem þegar var byrjuð áfram inn í óvissuna, ég vissi ekki hvað myndi bíða mín en örvænting mín og ótti við ad fara aftur í gamla farið knúði mig áfram, áram í leit minni að vilja æðri máttarvalda, umhverfisvænum
vilja. Ári seinna komst ég í tengingu við annan félagsskap þar sem Yoga var kennt, svokallað Asthanga Yoga eða hin áttfalda leið. Aðferð sem passaði mér einstaklega vel því unnið var með hugarfarið í gegnum líkamlegar æfingar, svokallað asanas. Þar sem öndum er samhæfð líkamlegum heyfingum og stellingum. Ég fór ad upplifa það að sú líkamlega opnum sem átti sér stað hrinti á undan sér hugarfarslegri opnum. Sama gildir um uppbyggingu á hinum líkamlega innri styrk því hugarfarið styrktist í algeru samræmi það. Það að setja líkaman í nýjar stellingar og viðhalda meðvitaðri öndun stuðlar að liðleika og þrautsegju, líkamlegum og þar af leiðandi hugarfarslegum.
Samhliða yoga iðkun minni hef ég kynnt mér búddiska hugleiðslutækni sem kölluð er Vipassana. Ákaflega áhrifarík aðferd við ad koma botnfalli hugarfarsins upp á yfirborðið. Lestur andlegra bókmennta hefur einnig reynst mér vel, við að samhæfa, hjálpa mér að skilja hvad olli sársaukanum sem og skilja hvað það var sem kom fyrir mig sem gerdi það að verkum að hulu sársaukans var svipt af vitund minni.
VIII
Þegar ég lít til baka geri ég mér grein fyrir því að það
sem komið hefur fyrir mig er gjarnan kallað andleg vakning. Hugur minn er ekki lengur þjakaður af hugsunum. Það er í dag rými milli þeirra hugsana sem rísa upp á yfirborðið. Ég upplifi eins og tími án hugsana líði á milli hugsana. Það er meira að segja villandi að segja að tími sé á milli hugsana því það sem er í raun og veru á milli þeirra er tímaleysi, svokölluð varurð. Og svo þegar hugsanir sýna sig upplifi ég oftast árvekni yfir þeim, eins og ég sé áhorfandi að mínum eigin hugsunum.
Ég er í rýminu á milli þeirra. Ég er rýmið á milli þeirra. Ég er.

Athugasemdir

[Sigurður Herlufsen (IP-tala skráð) 20.3.2012 kl. 12:10]

Ágæti Gunnar Dan Wiium,

þú ert að hugsa um áhugavert málefni. Hvar þig sé að finna? 

Ekki lítil spurning, en ég er með svar! 

Þig er að finna þarna alls staðar, því samkvæmt lýsingu mér gleggri manna þá erum við samtvinnuð öllum alheimi sem andlegar verur.

Þannig getum við sameinast í andanum hvenær sem við finnum löngun til að nálgast.

Þegar þrír einstaklingar mæla sér mót í tíma og sameinast í andanum að vinna að ákveðnu markmiði, þá hafa þeir magnað sína getu langt umfram það að vera þrír saman að verki. Það er komin dýpt í verkefnið með ómælanlegum styrk. Því er betra að markmiðið sé jákvætt og uppbyggjandi sem unnið er að.

Gangi þér vel og haltu áfram að spyrja, því það er fyrsta skrefið til að fá markvert svar.

Knýjið á og ...... það er hægt að finna svör frá ótölulegum uppsprettum á ólíklegustu stöðum.